Niedziela Palmowa – Historia obchodów

Niedziela Palmowa (pierwsza znana jako Pasza) narodziła się w kościele jerozolimskim około końca trzeciego lub wczesnego czwartego wieku. Ceremonie składały się z modlitw, hymnów i kazań w czasie gdy ludzie poruszali się po licznych świętych miejscach w mieście. W ostatnim miejscu, miejscu wniebowstąpienia Jezusa w niebie, duchowni czytali biblijną relację z Wjazdu triumfalnego Jezusa do Jerozolimy. Gdy zbliżał się wieczór, ludzie powracali do miasta, recytując: “Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie” (Ew. Mateusza 21: 9). W piątym wieku uroczystość rozprzestrzeniła się aż do Konstantynopola. Dopiero w szóstym i siódmym wieku dodano rytualne błogosławieństwo palm. Poranna procesja zastąpiła wieczorną, a do ósmego wieku, Kościół Zachodni świętował “Dominica in Palmis” lub “Niedziela Palmowa”.

Niedziela Palmowa – Tradycja

Tradycyją na Bliskim Wschodzie było wyścielanie drogi kogoś uznanego za godnego najwyżych zaszczytów. Gałązka palmowa był żydowskim symbolem triumfu i zwycięstwa (Kapłańska 23:40, Apokalipsa 7: 9). W 2 Królów 9:13, Jehu, syn Jozafata, został ogłoszony królem poprzez rozpostarcie płaszczy na ziemi. Jezus, Mesjański Krół, otrzymał podobny zaszczyt. “Hosanna synowi Dawida! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie! Hosanna na wysokościach! “(Ew. Mateusza 21: 8)

Niedziela Palmowa znana jest także jako Niedziela Pasyjna. Znaczy początek Wielkiego Tygodnia i ostatecznej, bolesnej podróży Jezusa na krzyż. Przypadająca w szóstą niedzielę Wielkiego Postu i niedzielę przed Wielkanocą, Niedziela Palmowa obchodzona jest we wszystkich głównych kościołach chrześcijańskich – rzymskokatolickim, protestanckim i prawosławnym. W wielu kościołach prawosławnych, Niedziela Palmowa znana jest jako Wejście do Jerozolimy. W niektórych krajach groby bliskich zdobią palmy. Ponieważ palmy nie są rodzime dla chłodniejszych klimatów, często stosuje się, tak jak w Polsce, gałęzie drzew takich jak wierzby lub cisa. Dzisiaj wiele tradycji Niedzieli Palmowej pozostaje takich samych, jak te obchodzone w X wieku. Niektóre ceremonie rozpoczynają się od błogosławieństwa palm. Potem wielu ludzi bierze dłonie do domu i umieszcza je w domach, stodołach i na polach.

Niedziela Palmowa – Znaczenie duchowe

W najprostszych słowach, Niedziela Palmowa jest okazją do refleksji nad ostatnim tygodniem życia Jezusa. Jezus nie zaprzeczył obrazowi oczekiwanemu przez tłum – spełnieniu nadziei Izraela, że ​​będzie On ich ziemskim królem, niszcząc rzymski rząd. Jednakże, jego królowanie miało mieć innych charakter – Jezus wkroczył do Jerozolimy, aby dać życie na krzyżu, ratując ludzkość od grzechu i śmierci. Pewnego dnia Jezus powróci chwalebnie jako potężny wojownik w walce (Apokalipsa 19: 11-16). Niedziela Palmowa służy przygotowaniu serca do cierpienia Jego Męki i radości Jego Zmartwychwstania.

Niedziela Palmowa – Osiołek

Chrześcijańska Niedziela Palmowa podkreśla spełnienie proroctwa Starego Testamentu. Znaczące jest to, że młody osioł – nigdy wcześniej nie jeździł – nie stawiał oporu Jezusowi na jego grzbiecie. Ukazane jest więc przy tej okazji boskie zwierzchnictwo nad światem przyrody (Księga Rodzaju 6: 19-20, Psalm 8: 6-7, Liczb 22:28). Jezus, który jedzie na ośle i ma swoją drogę wyłożoną gałązkami palmowymi, spełnia proroctwo wypowiadane przez proroka Zachariasza (Zachariasza 9: 9): “Raduj się bardzo, Córo Syjonu! Krzyknij, Córo Jeruzalem! Patrz, twój król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy i mający zbawienie, łagodny i jeżdżący na osiołku, na źrebięciu, źrebięciu osła”. Prorok oświadcza, że ​​”król” Izraela “nadchodzi”. Nawet pięć wieków przed Jego narodzeniem przewidziano przybycie Jezusa. Jezus, jadąc na zwierzęciu, wszedł do Jerozolimy jako wybrany Syn Dawida, aby zasiąść na tronie Dawida (1 Król 1: 33-44). Nadprzyrodzone i opatrznościowe okoliczności dla Mesjasza (“Namaszczonego”) były już na dobrej drodze.

Niedziela Palmowa – Polityka

Znaczenie Niedzieli Palmowej z perspektywy politycznej tłumaczy chęć tłumu, by ogłosić Go królem. W ciągu trzech lat działalności publicznej Jezusa, były dwa wysiłki, aby go aresztować i trzy próby zamachu. Żydowskie władze religijne obawiały się, że Jezus może zjednoczyć lud, powodując, że Rzymianie zniszczą świątynię i swój naród. Gdyby nadal czynił cuda i znaki, ten człowiek z Galilei zaburzyłby niestabilną równowagę władzy, testując cierpliwość Rzymu. Przez 100 lat Rzymianie zdołali pokonać wszelkie powstanie w Palestynie. Wielu kwestionowało, czy nastąpi kolejny mesjanistyczny bunt, gdyby Jezus pojawił się w Jerozolimie na następną Paschę. Z powodu napływu pielgrzymów świętujących tę Paschę populacja się potroiła. Szybko rozeszła się wieść o “Królu, który przychodzi w imię Pana” (Łuk. 19:38). W ten sposób triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy zainicjował swoją nieuniknioną kolizję zarówno z arcykapłanami, jak i władzami politycznymi.