Sakrament bierzmowania jest jednym z trzech sakramentów inicjacji w Kościele katolickim (razem z chrztem i komunią świętą). To szczególne namaszczenie biskupa lub kapłana skutkuje nasilaniem, pogłębianiem i umacnianiem uświęcającej łaski Bożej, udzielonej nam podczas naszego chrztu; podczas gdy chrzest usuwa z naszych dusz plamę grzechu pierworodnego, Bierzmowanie wlewa do naszych dusz moc Ducha Świętego i jego siedmiu darów – tak jak Apostołowie otrzymali w dniu Pięćdziesiątnicy.

Bierzmowanie jest zatem sakramentem najbardziej utożsamianym ze szczególnym wylaniem Ducha Świętego. Gdy apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. Obaj upadli i modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego (albowiem jak dotąd żaden z nich nie przyszedł na świat, oni zostali ochrzczeni jedynie w imię Pana Jezusa). Wtedy Piotr i Jan położyli na nich ręce i otrzymali Ducha Świętego. (Dz 8: 14-17) Jeśli chrzest jest jak zarodek Boskiego życia w duszy, to Bierzmowanie sprawia, że ​​ziarno osiąga pełny rozkwit. Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego (1303) poniżej przedstawiamy pięć rzeczywistych skutków duchowych, które przytrafiają się chrześcijanom poprzez namaszczenie Sakramentu Bierzmowania.

1. Zakorzenia nas bardziej w boskim synostwie [adoptowanym jako synowie i córki Boga Ojca], który każe nam krzyczeć: “Abba! Ojciec!”

2. Mocniej łączy nas z Jezusem Chrystusem.

3. Zwiększa dary Ducha Świętego w nas (Siedem Darów Ducha Świętego).

4. Sprawia, że ​​nasza więź z Kościołem [Ciałem Chrystusa] jest doskonalsza.

5. Daje nam szczególną moc Ducha Świętego, aby szerzyć i bronić wiary słowem i czynem jako prawdziwymi świadkami Chrystusa, aby śmiało wyznawać imię Chrystusa i nigdy nie wstydzić się Krzyża.

Oby te skutki sakramentu bierzmowania były obecne w życiu 39 mirowskich gimnazjalistów, którzy 16 maja z rąk ks. biskupa Adama Odzimka przyjęli znamię Ducha Świętego.