Między poważnymi, dotykającymi rdzenia naszej wiary liturgiami Triduum Paschalnego pojawia się maleńkie odprężenie, chwila szczególnie angażująca dzieci – poświęcenie pokarmów. Ale przecież ten obrzęd nie zawsze miał taki swobodny, by nie rzec – dziecinny charakter!

Zwyczaj święcenia pokarmów na Wielką Sobotę ma swoje korzenie w tradycji żydowskiej, gdzie podobny obrzęd odbywał się podczas święta Paschy. Pascha to najważniejsze żydowskie święto, które obchodzone jest na pamiątkę wyjścia z niewoli egipskiej. W czasie Paschy, żydzi spożywają specjalne potrawy, takie jak chleb bezkwasowy, zioła gorzkie, jajka i baraninę.

Podczas wieczerzy Paschalnej, żydzi spożywają te potrawy w określonym porządku i w określony sposób. Każda potrawa ma swoje znaczenie symboliczne, a jedzenie ich ma pomóc w odtworzeniu historii wyjścia z Egiptu. W czasie wieczerzy, ojciec rodziny opowiada dzieciom historię wyjścia z niewoli i wyjaśnia znaczenie każdej potrawy.

Jednym z elementów wieczerzy Paschalnej jest także poświęcenie chleba i wina. Ojciec rodziny błogosławi chleb, dziękując Bogu za otrzymane dary i prosząc o dalsze błogosławieństwo. Następnie dzieli chleb na kawałki i rozdaje go wszystkim uczestnikom wieczerzy. Podobnie dzieje się z winem.

W chrześcijaństwie, zwyczaj święcenia pokarmów na Wielką Sobotę został zaczerpnięty z tego żydowskiego zwyczaju. W kościele katolickim, poświęcenie pokarmów ma na celu podkreślenie znaczenia jedności i wspólnoty w rodzinie oraz dziękczynienie za otrzymane dary.

Pierwsze wzmianki o święceniu pokarmów pochodzą z XVI wieku. Początkowo zwyczaj ten był praktykowany tylko wśród szlachty i bogatych mieszczan, którzy przynosili do kościoła kosze z jedzeniem, aby zostały poświęcone przez księdza. Później zwyczaj ten rozprzestrzenił się na całą ludność i stał się popularnym elementem świątecznego obrzędu.

W czasach PRL-u, kiedy władze komunistyczne starały się ograniczyć wpływ Kościoła na życie społeczne, zwyczaj ten był często zakazywany. Mimo to, wierni nadal przynosili do kościołów kosze z jedzeniem, aby zostały poświęcone przez księdza.

Celebrowanie zwyczaju święcenia pokarmów ma na celu przede wszystkim podkreślenie znaczenia jedności i wspólnoty w rodzinie oraz dziękczynienie za otrzymane dary. Zwyczaj ten ma również symboliczne znaczenie, ponieważ poświęcone pokarmy uważane są za błogosławione i mają chronić przed chorobami i nieszczęściami.