W oktawie Bożego Ciała, o której pisaliśmy bardziej szczegółowo rok temu, odprawiane są Msze święte za poszczególne wioski naszej parafii. Poprzedzone są uroczystymi nieszporami a następnie procesją eucharystyczną dokoła kościoła. O ile znaczenie procesji wydaje się być dość jasne, warto przypomnieć, czym są nieszpory. Jest to przedostatnia część liturgii godzin, nazywanej niekiedy brewiarzem. Nieszpory (Vesperae) odmawiane wieczorem,  tradycyjnie o zachodzie słońca i rozpoczynają się od śpiewania słów wezwania – Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu, Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. (Alleluja.) Kolejne części to hymn, dwa psalmy i pieśń z Nowego Testamentu poprzedzone i zakończone antyfonami, czytanie z Nowego Testamentu, responsorium oraz Magnificat ze swoimi antyfonami, prośby ułożone na wzór modlitwy powszechnej, Modlitwa Pańska i modlitwa na zakończenie. Podczas odmawiania nieszporów obowiązuje postawa stojąca. W Polsce przyjęły się tzw. „nieszpory ludowe”, czyli wieczorne nabożeństwo odprawiane w kościołach w niedziele i święta, dla których charakterystyczny jest archaiczny, rymowany przekład psalmów.